اثردارویIMOD بر آستانه درد نوروپاتی در موش‌های صحرایی نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

  مقدمه: دیابت شیرین شایع­ترین علت درگیری اعصاب محیطی می‌باشد . نشان داده شده که ﺍﺳﺘﺮﺱ ﺍﻛﺴﻴﺪﺍﺗﻴﻮ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﻲ ﺩﺭ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻧﻮﺭﻭﻟﻮﮊﻳﻚ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭﻱ ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺩﻳﺎﺑﺖ ﺍﻳﻔﺎ می‌کند. هدف این مطالعه بررسی اثرداروی IMOD در درمان درد نوروپاتیک در موش‌های صحرایی نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بوده است .   مواد وروش­ها: در این مطالعه تجربی 32موش صحرایی نر به چهار گروه: کنترل، شم( sham )، دیابتی دریافت کننده IMOD و حلال تقسیم شدند .القای دیابت با تزریق داخل صفاقی 45میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن استرپتوزوتوسین حل شده در بافر سیترات 1/0 مولار انجام شد. پس از تأیید دیابتی شدن موش‌ها، موش‌های گروه دیابتی به مدت 2 هفته داروی IMOD (40 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن، داخل صفاقی) و حلال دریافت کردند. در انتهای هفته هشتم موش‌های کنترل و تیمار شده تحت بررسی آزمون‌های Hot Plate و Tail Flick قرار گرفتند. جهت آنالیز داده ها از آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه استفاده گردید.   یافته­ها: در انتهای هفته هشتم زمان پاسخ به درد حرارتی در گروه حلال و شم نسبت به گروه کنترل کاهش یافت . داروی IMOD باعث افزایش زمان پاسخ به درد حرارتی نسبت به گروه حلال و شم در آزمون Hot Plate شد. ( 01/0 p< ) ولی در آزمون Tail Flick تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد .   نتیجه­گیری : یافته‌ها نشان داد که مصرف داروی IMOD به عنوان یک آنتی‌اکسیدان قادر به کاهش درد نوروپاتیک در حیوانات مبتلا به دیابت است. با توجه به اینکه مبتلایان به نوروپاتی دیابتی از درد ناشی از آن رنج می‌برند امید است که استفاده از داروی IMOD بتواند در کاهش درد ناشی از نوروپاتی دیابتی مؤثر باشد.